Uitgelezen in één weekend: Eiland (Aspe)

Jep, vrijdagavond in begonnen en op zondagmiddag uitgelezen: Eiland van onze Vlaamse trots Aspe. Een Manteau-thriller.

Af en toe leg ik mezelf op eens een thriller te lezen. Het liefst heb ik dan een echte psychologische of literaire thriller, waarin je voortdurend op het verkeerde been wordt gezet. Dit boek had ik al een tijdje op het oog, de flaptekst sprak mij vooral aan. Het was het eerste boek van Aspe dat ik zou lezen…

En meteen ook het laatste. Het was goed, daar niet van. Maar ik had meer verwacht. Véél meer. Eigenlijk had ik van in het eerste (ok, misschien het tweede) hoofdstuk door wie de dader was. Ook vond ik alles nogal simpel geschreven – op zich misschien niet slecht, maar het past in mijn ogen niet bij de sfeer van een thriller.

Er komen uiteindelijk nog enkele onverwachte scenario’s in voorbij (dus niet 1 moord maar 2, en 1 zelfmoord) maar die maakten mijn vermoeden alleen maar sterker. En een rechercheur die Duvel drinkt? Uiterst Vlaams, maar ook uiterst merkwaardig.

Geloof me, ik heb van dit boek niet wakker gelegen. En in het geval van een thriller is dat niet zo’n goed nieuws.

 

Niet zomaar een roman

Inderdaad, de Keukenmeidenroman is niet zomaar een roman! Deze heb ik zelf op aanraden van veel mensen gelezen. Intussen begrijp ik waarom!

 

De keukenmeiden in de roman worden eigenlijk nog altijd gediscrimineerd. En het gaat echt ver soms – alsof de mensen bang zijn dat ze hun donkere vingerafdrukken zullen terugvinden op hun bestek. Het verhaal begint echt op pagina 1, maar neemt achteraf nog een wending die ik zelf niet verwacht had in het begin van het boek. De verhalen van de “keukenmeiden” worden namelijk verzameld in een boek. Nadat ik de film had gezien was ik héél blij dat ik deze uitgave van het boek had en niet de andere, omdat de cover van het boek namelijk sterk lijkt op deze.

Achteraf de film kijken heeft mij geholpen een aantal zaken beter te begrijpen, waar ik in het boek nogal snel over las. Ik geef toe, het zijn veel personages die een rol spelen. Wel vind ik het verhaal goed opgebouwd, je volgt alle verhalen van de personages.

Zowel boek als film zijn aanraders. Het boek zou ik meenemen op vakantie, de film zou ik in het weekend kijken (want duurt lang!)

 

[Insert Mad Men theme song here] Van alles het beste

Wie “Mad Men” kent en goed vindt, zal dit boek een topper vinden.
Wie “Mad Men” niet kent maar retro goed vindt, zal dit boek ook een topper vinden.

Na deze duidelijke introtoespraak zal ik kort uitleggen waarom.

Het probleem met de hedendaagse retro is dikwijls dat het gewoon niet meer echt is. Dit boek is in de jaren ’50 gepubliceerd en daarom dus een serieus naslagwerk. Compleet van de sfeer in de typekamers tot de bitchy boss’ assistant. Vanaf het eerste hoofdstuk zeer vergelijkbaar met scènes in Mad Men. Maar dan gewoon nog beter.

Eén minpuntje is dat het naar het einde toe nogal langdradig wordt. De laatste pagina vond ik zelfs een beetje teleurstellend. Maar daarmee was het boek dan ook uit.

Toch een aanrader… en al zeker voor marketeers/copywriters/art directors/ en welke gekke namen ze intussen allemaal gekregen hebben.